வடக்கு-தென்-கிழக்கு-மேற்கு என்ற பாகுபாடு வேண்டாம் – அநுர

(UTV | கொழும்பு) –  இதுவரை காலமும் நாட்டை ஆட்சி செய்த குழுக்கள் சிங்களம், தமிழ், முஸ்லிம் என பிளவுபட்டுள்ளதாகவும், எதிர்கால சந்ததியினருக்கு பூரண பொருளாதார அரசியல் மாற்றத்திற்காக போராடுவதே இன்றைய தேவை எனவும் தேசிய மக்கள் சக்தியின் தலைவர் அநுர திஸாநாயக்க யாழில் தெரிவித்தார். வடக்கு-தெற்கு-கிழக்கு-மேற்கு என்ற பாகுபாடு இல்லாமல்.

யாழ்ப்பாணம் ஞானம் ஹோட்டலில் கடந்த 25ஆம் திகதி நடைபெற்ற தேசிய மக்கள் சக்தியின் யாழ்.மாவட்ட மாநாட்டில் கலந்து கொண்டு உரையாற்றும் போதே அவர் இவ்வாறு தெரிவித்தார்.

தொடர்ந்தும் அவர் கருத்துத் தெரிவிக்கையில்;

“வாழ்க்கையில் பல்வேறு சிரமங்களை எதிர்கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் எங்களுடன் பேச வந்ததற்கு உங்கள் அனைவருக்கும் நன்றி. இந்த நிகழ்வில் நீண்டகாலமாக யாழ்ப்பாண மக்களை வழிநடத்திச் சென்ற அரசியல் கட்சிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் பெருமளவான தலைவர்கள் கலந்து கொள்கின்றனர். தமிழ் அரசுக்கட்சி – மாவை சேனாதிராஜா, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் கட்சியின் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன், புளொட் அமைப்பின் சித்தார்த்தன் – வடமாகாண சபையின் அவைத் தலைவர் பதவியை வகிக்கும் சிவஞானம் – மற்றும் யாழ் மாவட்ட மக்கள் தலைவர்கள் பலரும் இந்நிகழ்வில் கலந்து கொள்கின்றனர். நாம் அனைவரும் எமது தாய்நாடு எதிர்கொள்ளும் மிகக் கடினமான சூழ்நிலையில் தவித்து வருகிறோம். நமது நாட்டிற்கும் நமது பொருளாதாரத்திற்கும் இந்த நிலை இயற்கை சீற்றத்தால் ஏற்பட்டதல்ல. நமது நாட்டை ஆண்ட அனைவரின் பொருளாதாரக் கொள்கைகளாலும், மோசடி, ஊழல், வீண் விரயம் நிறைந்த அரசியல் கலாசாரத்தாலும் இந்நிலை உருவாகியுள்ளது. அத்தியாவசிய உணவுப் பொருட்களை இறக்குமதி செய்ய முடியாது. எதிர்வரும் மாதங்களில் அத்தியாவசிய மருந்துப் பொருட்களுக்கு பாரிய தட்டுப்பாடு ஏற்படும் என ஐக்கிய நாடுகள் சபை எச்சரிக்கை விடுத்துள்ளது.

நாட்டின் நெல் அறுவடை வீழ்ச்சியடைந்துள்ளதுடன், மாவு இறக்குமதிக்கும் கட்டுப்பாடுகள் விதிக்கப்பட்டுள்ளன. மற்ற அத்தியாவசிய உணவுப் பொருட்களை இறக்குமதி செய்ய டாலர்கள் நஷ்டம். இதனால், கடும் உணவு தட்டுப்பாடு ஏற்பட்டுள்ளது. இதனால், நம் குழந்தைகள் கண்முன்னே பட்டினியால் இறக்கும் அபாயம் ஏற்பட்டுள்ளது. எண்ணெய் இறக்குமதி முற்றிலும் நிறுத்தப்பட்டுள்ளது. கடந்த 23ஆம் திகதி இலங்கைக்கு வரவிருந்த எரிபொருள் தாங்கி 26ஆம் திகதி வரை வரவில்லை. அந்த கப்பல் கிருஷ்ணபட்டம் துறைமுகத்திற்கு சென்றுள்ளது. இவ்வாறானதொரு நிலைமையினால் நாடு முழுவதையும் நிறுத்தும் தருவாயில் இருக்கின்றோம்.

அமெரிக்காவின் ஹாமில்டன் ரிசர்வ் வங்கி நமது நாடு வெளியிட்ட சர்வதேச இறையாண்மை பத்திரங்களை வாங்கியுள்ளது. இந்த பத்திரங்கள் ஜூலை 18 ஆம் திகதி நிலுவையில் உள்ளன. எவ்வாறாயினும், வெளிநாட்டுக் கடன்களை திருப்பிச் செலுத்த முடியாது என அரசாங்கம் தெரிவித்துள்ளது. இதனையடுத்து அமெரிக்க ரிசர்வ் வங்கி இலங்கை அரசுக்கு எதிராக வழக்குகளை தாக்கல் செய்துள்ளது. ராஜபக்ச குடும்பத்தினர் பெருமளவிலான பொதுச் சொத்துக்களை அபகரித்துள்ளதாக அவர்கள் முறைப்பாட்டில் தெரிவித்துள்ளனர். இவர்களில் பெருமளவிலானவர்கள் சீஷெல்ஸ் போன்ற நாடுகளில் மறைந்துள்ளதாகவும் பசில் ராஜபக்ஷவை ‘பத்து சதவீதம்’ என அழைக்கப்படுவதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

சில பொருளாதார வல்லுநர்கள் இந்த வழக்கை ஜப்பானிய நகரங்களான ஹிரோஷிமா மற்றும் நாகசாகி மீது வீசப்பட்ட அணுகுண்டுகளைப் போலவே விளக்குகிறார்கள். ஒட்டுமொத்த நாடும், ஒட்டுமொத்த பொருளாதாரமும் சரிந்து, நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலம் அழிக்கப்பட்டு, இளைஞர்கள் விரக்தியடைந்துள்ளனர். விவசாயிகள், விவசாயிகள், மீனவர்கள் செல்ல முடியாத நிலை உருவாகியுள்ளது.

அரச நிறுவனங்கள் மற்றும் பாடசாலைகளை மூடுவதற்கு அவ்வப்போது தீர்மானங்கள் எடுக்கப்படுகின்றன. இந்த நாட்டை மாற்ற வேண்டாமா? இந்த ஆட்சியாளர்கள் இழப்பீடு கொடுக்க வேண்டாமா? இது வெள்ளம், சூறாவளி போன்ற இயற்கைப் பேரிடர் அல்ல. இந்த நிலைக்கு சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் என அனைவரையும் எமது நாட்டில் ஆளும் குழுக்கள் இழுத்துச் சென்றுள்ளனர். வடக்கு-தென்-கிழக்கு-மேற்கு என்ற பாகுபாடு இல்லாமல் இன்று நாம் அனைவரும் ஒரு போர்வைக் கொண்டிருக்கிறோம். வருங்கால சந்ததியினருக்காக நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து போராட வேண்டும். அந்தச் செய்தியுடன் உங்களைச் சந்திக்க வந்தோம்.

எங்கள் கட்சி மற்றும் எங்கள் சில நடவடிக்கைகள் குறித்து உங்களுக்கு சில தெளிவின்மைகள் இருப்பதை நாங்கள் ஒப்புக்கொள்கிறோம். சில சமயங்களில் எடுக்கப்பட்ட சில அரசியல் முடிவுகள் உங்களுக்கு சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தியிருப்பதை நாங்கள் ஒப்புக்கொள்கிறோம். குறிப்பாக யுத்தத்தின் போது இடதுசாரி இயக்கமாக சிதைந்து போன சாதாரண மக்கள் மீது அதிக கவனம் செலுத்தப்பட்டிருக்க வேண்டும். அப்படி இல்லை என்று அதிர்ச்சியடைகிறோம். கொழும்பு விடுதியில் உள்ளவர்களை பஸ்களில் ஏற்றி வவுனியாவில் இருந்து இங்கு அழைத்து வர கோட்டாபய ராஜபக்ச எடுத்த தீர்மானத்தை திரு.சுரேஷ் பிரேமச்சந்திர நினைவு கூர்ந்தார்.

பாராளுமன்றத்தில் நாங்கள் எப்படி அனைத்து சவால்களையும் எதிர்கொண்டு அதற்கு எதிராக தலையிட்டோம் என்பது உங்களுக்கு நினைவிருக்கிறதா? தாய்மார்கள் மற்றும் குழந்தைகள் உட்பட நாட்டின் குடிமக்கள் குண்டுவெடிப்புகளிலும் துப்பாக்கிச் சூடுகளிலும் இறக்க நேரிட்டால், அது ஒரு அரசியல் இயக்கம் மற்றும் மனிதாபிமானம் என்ற வகையில் அதிக கவனம் செலுத்தியிருக்க வேண்டும்.

இதில் எங்களுக்கு ஒரு அதிர்ச்சி உள்ளது. நாம் கைகோர்க்காமல் இந்த பேரழிவிலிருந்து நம் நாட்டையும் நம் குழந்தைகளையும் காப்பாற்ற முடியாது என்பதால், எங்கள் தவறுகள் மற்றும் தவறுகளை நாங்கள் உங்களுக்கு சொல்கிறோம். எனவே நமக்குள் ஒரு புதிய விவாதத்தை ஆரம்பிக்கலாம். நம் எதிர்காலத்திற்காக, நம் குழந்தைகளுக்காக அதைச் செய்ய வேண்டும்.

30 வருட கால யுத்தத்தின் போது தென்னிலங்கை அச்சமடைந்திருந்தது. எண்ணற்ற குண்டுவெடிப்புகள் நிகழ்ந்தன. ஆனால் வடக்கில் 30 வருட யுத்தம் இருந்தது. இராணுவத்தால் நடத்தப்பட்ட போர்கள், இந்திய இராணுவத்தால் நடத்தப்பட்ட போர்கள் மற்றும் தமிழ் ஆயுதக் குழுக்களிடையே மோதல்கள் இருந்தன. நான் சொல்வதை திரு.சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன் மற்றும் திரு.சித்தார்த்தன் ஆகியோர் ஒருவேளை ஒத்துக்கொள்ளலாம். வடக்கின் நிலம் தமிழ் இளைஞர்கள் மற்றும் தமிழ் குடிமக்களின் இரத்தத்தால் நனைந்தது. அம்மா அப்பாவின் கண்களில் கண்ணீர் பெருகியது.

எமது அரசியல் வரலாற்றில் இரண்டு தடவைகள் ஆயுதமேந்திய தலையீட்டை நாட வேண்டியிருந்தது. தென்னிலங்கையில் பெருமளவிலான உயிர்களை இழந்துள்ளோம். நம்மிடம் என்ன சமநிலை உள்ளது? ராணுவத்தில் சேர்ந்த பல ராணுவ வீரர்கள் போரின் விளைவாக இறந்தனர். ஊனமுற்றவர் ஆனார். இருப்புநிலைக் குறிப்பில் என்ன இருக்கிறது என்பதை நாம் அனைவரும் மறுபரிசீலனை செய்வோம். தமிழர்களுக்கு எதிரான சிங்களப் போராட்டமா? சிங்களவர்களுக்கு எதிராக ஒரு தமிழர் போராட்டம்? இல்லை. அப்படிப்பட்ட போராட்டம் எங்களிடம் இல்லை.

நம் ஒவ்வொருவரின் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை அழிக்கும் குழுவிற்கு எதிராக சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் என நாம் அனைவரும் ஒன்றுபட்ட போராட்டம். இந்த போராட்டத்திற்கு நம் அனைவருக்கும் எதிரி பயப்படுகிறான். எதிரி நம்மைப் பிரிக்க விரும்புகிறார். ஒருவரையொருவர் சந்தேகத்துடனும் அவநம்பிக்கையுடனும் பார்ப்பதை எதிரி விரும்புகிறான்.

இந்த ஆளும் குழுக்கள் பல தசாப்தங்களாக எங்களை பிளவுபடுத்தியுள்ளன. ஒருவரையொருவர் சந்தேகத்துடன் பார்த்துக் கொண்டார்கள். நம்பிக்கையற்ற சூழ்நிலையை உருவாக்கியது. ஒருவருக்கொருவர் மோதல்கள் ஏற்பட்டன. பெரும் பேரழிவை ஏற்படுத்தியது. நாம் பிரிக்க வேண்டுமா? பிரிவினையா? தூரமா? இல்லை. நாம் ஒன்றுபட வேண்டும். அதற்கான பயிற்சியை நாங்கள் ஆரம்பித்துள்ளோம். யுத்தம் வடக்கு மற்றும் கிழக்கை அழித்தது. தாய்மார்கள் மற்றும் தந்தைகள் இன்னும் தங்களை மற்றும் தங்கள் குழந்தைகளை படம் எடுக்க போராடுகிறார்கள்.

அவர்கள் இன்னும் தங்கள் குழந்தைகள் வீட்டிற்கு வருவார்கள் என்று காத்திருக்கிறார்கள். 2009ஆம் ஆண்டு யுத்தம் நிறைவடைந்து 13 வருடங்கள் கடந்துள்ளன. குழந்தை உயிருடன் இருக்கிறதா இல்லையா என்பது தாய்மார்களுக்கு இன்னும் தெரியவில்லை. போட்டோவைக் கட்டிப்பிடிச்சுக் கூட செத்துடலாம். அந்தத் தாய்மார்களுக்கு நியாயம் வேண்டாமா? நீதி நிலைநாட்டப்பட வேண்டும். எனது சகோதரனும் காணாமல் போனவர். எங்கள் அம்மாவும் தம்பியும் எவ்வளவு நேரம் காத்திருக்கிறார்கள்? கனவு காண்கிறேன் என்றார். வேதக்காரர்கள் கோவில்களைப் பின்தொடர்ந்தனர். மரணத்தை விட காணாமல் போவது வேதனையானது.

நம்மில் எவரும் இறந்துவிடுவோம். நாம் அனைவரும், நமது கலாச்சாரம் மற்றும் மத அனுசரிப்புகளின்படி, குறுகிய காலத்தில் இறக்கும் வலியை குறைக்கிறோம். ஏழு நாட்கள் அன்னதானமும் மூன்று மாதங்கள் அன்னதானமும் வழங்கி சிங்கள மக்கள் ஆறுதல் அடைகின்றனர். தமிழ் குடிமக்களாகிய நீங்கள், எட்டு நாட்கள் அன்னதானமும், முப்பது நாட்களும் அன்னதானம் செய்து ஆறுதல் அடைகிறீர்கள்.

ஆனால் காணாமல் போனவர்களின் தாய்மார்கள் தாங்கள் இறந்துவிட்டார்கள் என்று ஆறுதல் கூறத் தயாராக இல்லை. அம்மாக்கள் அப்படித்தான். எனவே, உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழு அமைக்கப்பட வேண்டும். மே 19 அன்று போர் முடிவுக்கு வந்தது. கடந்த மே மாதம் 27ஆம் திகதி நாங்கள் 14 யோசனைகளை அரசாங்கத்திடம் சமர்ப்பித்தோம். உண்மை மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவை நிறுவுவதே அதன் பிரதான முன்மொழிவாகும். ஆனால் எமது நாட்டு இனவாத அரசியல் இவர்களுக்கு செவிசாய்க்கவில்லை. இது தேச துரோகமாக, சிங்கள தேசத்திற்கு எதிரான செயலாக கருதப்பட்டது. ஆனால் நாம் செய்ய வேண்டியது உண்மையைத் தேடுவதுதான். அதற்கான பொறுப்பை ஏற்கிறோம்.

அடுத்ததாக நிலப்பிரச்சினை தீவிரமானது. மேலை நாடுகளில் நிலம் என்பது வெறும் சொத்து. நம் நாட்டு மக்களுக்கு நிலம் என்பது வெறும் சொத்து அல்ல. இரத்த உறவு, பந்தம் உண்டு. கழுத்தில் உள்ள செயின், சைக்கிளை அடகு வைக்க முன்வரலாம். ஆனால் நிலத்தை அடமானம் வைக்க முன்வருவதில்லை. இன்று வடக்கில் பெரும்பாலான மக்கள் ஐரோப்பிய நாடுகளில் வாழ்கின்றனர். இந்த நாட்டிற்கு மீண்டும் வரப்போவதில்லை. ஆனால் நிலம் பராமரிக்கப்படுகிறது.

அதுதான் உறவுமுறை. அவ்வாறு பத்திரம் வைத்திருக்கும் குடிமக்களின் நிலங்கள் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டும். அதற்கான நியாயமான கோரிக்கையை நிறைவேற்ற வேண்டும். மறுபுறம் இந்திய இழுவை படகுகள் மீனவர்களுக்கு பெரும் பிரச்சனையாக மாறியுள்ளது. நமது நாட்டின் பொருளாதாரமும் அரசியலும் இந்தியாவை என்றும் மறக்காது. இந்தியா ஒரு பெரிய நாடு. ஆனால் நமது கடலில் மீன்பிடிக்கும் நமது குடிமக்களின் உரிமையை உறுதி செய்யும் உடனடி தீர்வுகள் நமக்குத் தேவை.

நீண்ட கால அடிப்படையில் நமது நாட்டை மீண்டும் கட்டியெழுப்ப ஒரு திட்டம் தேவை. அதற்கு மூன்று முக்கிய பகுதிகள் உள்ளன. முதலில் தற்போதுள்ள அரசியல் கலாசாரத்தை மாற்ற வேண்டும். இன்று நம் நாட்டில் அரசியல் என்பது கோடிக்கணக்கான மக்களின் சொத்துக்களை கொள்ளையடித்து வீணடிக்கும் தொழிலாக உள்ளது. பூனறி சாலையை கட்டி எட்டு வருடங்கள் ஆகிறது. இன்று என்ன நடந்திருக்கிறது. பொதுவாக இதுபோன்ற சாலைகளுக்கு குறைந்தபட்சம் இருபது வருடங்கள் உத்தரவாதம் இருக்க வேண்டும். ஆனால், அதற்கு ஒதுக்கப்பட்ட பணம் அரசியல்வாதிகளின் பாக்கெட்டுக்குச் சென்றதால் இன்று அந்த சாலை பாழாகிவிட்டது.

நம் நாட்டில் பெரிய வளர்ச்சித் திட்டங்கள் அமைக்கப்பட்டன. கப்பல்கள் இறங்காத விமான நிலையங்களையும், கப்பல்கள் இறங்காத துறைமுகங்களையும், கூட்டங்கள் நடக்காத மாநாட்டு அரங்குகளையும், மக்கள் பயணிக்காத நெடுஞ்சாலைகளையும் கட்டியுள்ளோம். இது எதற்காக? அதன் மூலம் அவர்களுக்கு கமிஷன் கிடைக்கிறது. திருடும் வழி. இன்று நாம் எதிர்கொள்ளும் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு முக்கிய காரணம் மோசடி, ஊழல் மற்றும் வீண்விரயம். நமது நாட்டைக் கட்டியெழுப்ப, மோசடி, வீண், ஊழல் இல்லாத அரசாங்கம் தேவை. அப்படிப்பட்ட ஆட்சியை உருவாக்குகிறோம் என்று உறுதியளிக்கிறோம்.

பொதுச் செல்வத்தில் ஒரு பைசா கூட நாங்கள் திருடவில்லை. நான் 22 வருடங்களாக பாராளுமன்றத்தில் இருக்கின்றேன். பொதுச் சொத்தில் ஒரு சதம் கூட வீணாகவில்லை. அத்தகைய அரசியல் இயக்கம் நமக்குத் தேவை. மக்கள் செல்வத்தை திருடிச் சேர்த்தவர்களிடம் இருந்து மீட்க வேண்டும். நமது நாட்டின் ஜனாதிபதிக்கு நிதி மோசடி வழக்குகள் இருந்தன. நமது நாட்டின் பிரதமர் நண்பருடன் சேர்ந்து மத்திய வங்கியை கொள்ளையடித்தார். நெடுஞ்சாலைகள் மந்திரி சாலைகளில் அடிப்பவர். எரிபொருள் அமைச்சர் எரிபொருளில் நிறைந்தவர். திருடும் மோதிரம் உள்ளது. அவர்கள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். திருடப்பட்ட சொத்துக்களை கையகப்படுத்த வேண்டும். அதற்காக அனைவரும் இணைந்து ஆட்சி அமைப்போம். பணம் திரும்பப் பெறப்படும் என்று உறுதியளிக்கிறோம். இந்த நாட்டை கட்டியெழுப்ப இவ்வாறான நடவடிக்கைகள் தேவை.

இரண்டாவதாக, நமது நாட்டிற்கு புதிய பொருளாதாரப் பாதை தேவை. இந்த நெருக்கடியிலிருந்து நம்மைக் காப்பாற்ற இந்தியா வரும் என்று பலர் நினைக்கிறார்கள். மற்றவர்கள் ஜப்பான் வந்து காப்பாற்றும் என்று நினைக்கிறார்கள். மற்றவர்கள் இது ரஷ்யாவிலிருந்து வந்ததாக நினைக்கிறார்கள். மற்றவர்கள் சர்வதேச நாணய நிதியத்திலிருந்து மீட்புக்கு வருவார்கள் என்று நம்புகிறார்கள். இல்லை, அது வரவில்லை. IMF பல நாடுகளை விட பேரழிவு மிக அதிகமாக இருந்தது. எங்களுக்கு சர்வதேச நிறுவனங்கள் மற்றும் நாடுகளின் ஆதரவு தேவை. ஆனால் மீட்பு என்பது நாம் அதற்கு எவ்வளவு தயாராக இருக்கிறோம் என்பதைப் பொறுத்தே அமையும். பெரிய பொருளாதாரச் சரிவு ஏற்பட்டால் உங்கள் வீடு தருவதாக நினைத்தால் இரண்டு வேளை உணவு தருவார்கள். இந்தியாவிலிருந்து சில எண்ணெய்க் கப்பல்களைக் கொடுப்பது போல. இடிந்து விழுந்த வீட்டை மீண்டும் கட்ட வேண்டும்.

வீட்டில் இருக்க வேண்டும். இந்த நாட்டை கட்டியெழுப்புவதற்கு நாட்டு மக்கள், அரசியல்வாதிகள், பொதுத்துறையினர், தனியார் துறையினர், விவசாயிகள், மீனவர்கள், இளைஞர்கள் என அனைவரும் பாடுபட வேண்டும்.

ரணில் விக்கிரமசிங்க வந்து காப்பாற்றுவார் என சிலர் நினைத்தனர். இந்த நெருக்கடியை ரணில் விக்கிரமசிங்க உருவாக்கினார். இன்னும் சிலர் இலங்கையின் மிகப்பெரிய கோடீஸ்வரர் வந்து காப்பாற்றுவார் என்று நினைக்கிறார்கள். தம்மிக்க பெரேரா தனது பணத்தை செலவு செய்ய வரவில்லை. வளங்கள், திறன்கள், சிங்கள புலம்பெயர் தமிழர்கள், புலம்பெயர் தமிழர்கள் என அனைவரும் ஒன்றிணைந்து செயற்பட்டால்தான் எமது நாட்டை காப்பாற்ற முடியும். இல்லாவிட்டால் எந்த நாடும் வந்து யானையின் வாலில் தொங்கி உயிரைக் காப்பாற்றாது.

அரசாங்கம் தோல்வியடைந்ததால், நாட்டைக் கட்டியெழுப்ப எங்களிடம் ஒப்படைக்குமாறு அரசாங்கத்திடம் தெரிவித்தோம். எமக்கு பிரதமர் பதவியை வழங்கி, எமது விருப்பத்திற்கேற்ப அமைச்சரவையை நியமிக்க அனுமதித்தால், ஆறு, ஏழு மாதங்களுக்குள் இந்த நிலைமையை நல்ல நிலைக்குக் கொண்டு வந்து தேர்தலை நடத்தி புதிய அரசாங்கத்தை அமைத்து இந்த நெருக்கடியை நிரந்தரமாகச் சமாளிக்க முடியும். எனக்கு தெரிந்தவரை திரு.சித்தார்த்தன் ஒரு பெரிய நில உரிமையாளர். அந்த நிலங்களை மக்களுக்கு பகிர்ந்தளித்தார். ஆனால், நிலம் கையகப்படுத்துவதும், ஒரு வீடு உள்ளவர்களுக்கு அதிக வீடுகள் வாங்குவதும்தான் நம் நாட்டின் அரசியல். ஆனால் திரு.சித்தார்த்தன் தனது சந்ததியினரிடமிருந்து பெறப்பட்ட நிலங்களை நிலமற்றவர்களுக்குப் பகிர்ந்தளித்தார். அப்படிப்பட்டவர்களால்தான் இந்த நாட்டை கட்டியெழுப்ப முடியும். அந்த வேலையைச் செய்வோம்.

மூன்றாவதாக, சிங்களவர்கள், தமிழர்கள், முஸ்லிம்கள் என எமக்கிடையில் ஒற்றுமை கட்டியெழுப்பப்பட வேண்டும். எமது நாடு சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் சமூகங்கள் வாழும் நாடு. பௌத்தர்கள், இந்துக்கள், முஸ்லிம்கள் மற்றும் கத்தோலிக்கர்கள் தங்கள் சொந்த கலாச்சாரத்தை கொண்ட நாடு. வரலாற்றில் அவர்கள் தென்னிந்தியா, வட இந்தியா அல்லது மலபாரிலிருந்து வந்திருக்கலாம். ஆனால் இன்று நாம் இந்த நாட்டில் பிறந்து பொருளாதாரத்தில் பங்கு கொண்டு இந்த பூமியில் புதையுண்டுள்ளோம். எனவே, இந்த நாடு சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் என அனைத்து தரப்பினரையும் கொண்ட நாடாக அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும். அந்த குடிமக்கள் அனைவருக்கும் சமத்துவம் உண்டு, இரண்டாம் தர குடிமக்கள் போல் உணராத நிலையை உருவாக்க வேண்டும். ஒரு நாள் திரு.சம்பந்தனும் என் கையைப் பிடித்து “அனுரா, நான் இலங்கையர் என்று உலகிற்கு உரக்கச் சொல்ல விரும்புகிறேன்” என்றார். கூறினார்.

ஆனால் நான் இலங்கையின் இரண்டாவது பிரஜையாக வாழ விரும்பவில்லை என்றும் கூறினேன். அவர் இலங்கைப் பிரஜை என்றால் ஏன் இலங்கையின் இரண்டாவது பிரஜை? அது நியாயமில்லை. பெருந்தோட்டப் பகுதிகளில் உள்ள தமிழ் மக்கள் “இந்தியத் தமிழர்கள்” என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள். இந்தியாவுக்குப் போனால் “இலங்கைத் தமிழ்” என்கிறார்கள். அது எப்படி அவ்வாறு இருக்க முடியும்? இது நியாயமா?

முஸ்லிம் மக்களைப் பற்றி பலர் அரேபியாவுடன் தொடர்பு கொள்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் அரேபியாவுக்குச் சென்றபோது அந்த நாடுகளின் இரண்டாம் தரக் குடிமக்களாக இருந்தனர். அவர்கள் அரேபியர்களாக ஏற்றுக்கொள்ளப்படவில்லை. அப்படியானால், அவர்கள் எந்த நாட்டில் குடிமக்கள்? இந்த நாட்டின் குடிமக்கள். எனவே, இந்த மக்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் அவர்களின் நாட்டின் அங்கீகாரமும் மதிப்புகளும் நியாயமான மற்றும் சமமான உரிமைகளுடன் வழங்கப்பட வேண்டும். அண்மைக்காலமாக தென்னிலங்கையில் பெரும் இனவாத அலை வீசியது. தேசத்தையும் மதத்தையும் காப்பாற்ற கோத்தபாயவை கொண்டு வர வேண்டும் என்று பெரும் அலை வீசியது. முஸ்லிம்களுக்கு எதிராக பெரும் அலை வீசியது. அப்போது நாங்கள் இனவாதத்திற்கு எதிராக தேசிய ஒற்றுமைக்காக நின்றோம்.
நீங்கள் எங்களை தெற்கில் இயக்கம், தெற்கில் அரசியல் கட்சி என்று சொன்னால், தெற்கில் இருந்து நீங்கள் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டிய அரசியல் இயக்கம் தேசிய மக்கள் படை என்று நான் கூறுகிறேன். இனவாதத்தை விதைத்தார்கள், மோதல்களை உருவாக்கினார்கள், போர்களை உண்டாக்கினார்கள், அவர்கள் உங்கள் அரசியல் இயக்கம் அல்ல. உங்களுடன் சகோதரத்துவத்துடன் ஒரு நாடு முன்னேற வேண்டுமானால், அது தேசிய மக்கள் படையின் கட்டுப்பாட்டில்தான் முடியும். இனவாதம், மதவெறி அனைத்தையும் நாங்கள் நிராகரிக்கிறோம். எந்த மதத்திலும், எந்த மொழியிலும், எந்த கலாச்சாரத்திலும் நம்பிக்கை கொள்வதற்கு முன், நாம் மனிதர்கள் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அத்தகைய நிலையை நாம் உருவாக்க வேண்டும்.

அதற்கு நியாயமான மொழி உரிமை இருக்க வேண்டும். நம் நாட்டில் சிங்களம், தமிழ் என இரண்டு முக்கிய மொழிகள் உள்ளன. இரு மொழிகளிலும் பணிபுரியும் உரிமை இருக்க வேண்டும். போலீசில் சென்று தமிழில் புகார் அளிக்க உரிமை இருக்க வேண்டும். ஆனால் நடந்துள்ளது சிங்களத்தில் முறைப்பாடு எழுதப்பட்டுள்ளது. கடைசியில், “நான் படித்து புரிந்து கொண்டேன்” என்று கையெழுத்திடுகிறார். ஆனால் படிக்கப் புரியவில்லை. எனக்கு எழுதத் தெரியாது. இந்த நிலை நியாயமானது அல்ல. தமிழில் கடிதம் அனுப்பினால் தமிழில் பதில் பெற உரிமை இருக்க வேண்டும். பெரும்பாலும் எந்த மொழியிலும் பதில் இல்லை. நம் நாட்டில் பத்தாயிரத்து நூற்றி ஐம்பத்தைந்து பள்ளிகள் உள்ளன. இந்தப் பாடசாலைகளில் சிங்களம் மற்றும் தமிழ் ஆகிய இரு மொழிகளிலும் கற்பிக்கப்படும் பாடசாலைகள் நாற்பத்தி இரண்டு மட்டுமே. 33 பாடசாலைகள் மட்டுமே தமிழ், சிங்களம் மற்றும் ஆங்கிலம் கற்பிக்கின்றன. மொத்தம் உள்ள 1155 பள்ளிகளில் மொழி கற்பித்தல் இடைவெளி 0.07 ஆக குறைக்கப்பட்டுள்ளது. நமது சொந்தக் கல்வியாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. கூட்டாக கற்பிக்க வேண்டாம். நான் பள்ளியில் படிக்கும் போது, ​​வகுப்பில் இரண்டு கிறிஸ்தவ குழந்தைகள் மட்டுமே இருந்தனர். பௌத்தம் கற்பிக்கும்போது அந்த இருவரும் வகுப்பை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள். இது என்ன பிரிவு?

ஒவ்வொரு மதத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளை அனைவருக்கும் போதிப்பதில் என்ன தவறு? நாம் நம்பும் மதமும், நாம் பேசும் மொழியும் ஒரு சமூக சூழலால் ஒரு கலாச்சாரத்தில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. நான் பௌத்தனாக இருந்தால் ஜாதகக் கதைகளிலிருந்து நல்லது கெட்டது சொல்கிறேன். எனது கோவிலின் மிகப்பெரிய திருவிழா போசன். அதுதான் என்னுடைய கலாச்சாரம். இயேசுவின் வாழ்க்கை வரலாறு ஒரு கிறிஸ்தவ குழந்தைக்கு நல்லது கெட்டது என்று கற்றுக்கொடுக்கிறது. அல்லது பைபிளிலிருந்து. அவரது மிகப்பெரிய கொண்டாட்டம் தேவாலய விருந்து. அது அவர்களின் கலாச்சாரம். பகவத் கீதை ஒரு இந்து குழந்தைக்கு நல்லது கெட்டது என்று கற்பிக்கிறது. கோவில் வெயில் திருவிழா மிகப் பெரிய திருவிழா. அவர்களின் கலாச்சாரத்தை நாம் கற்றுக் கொள்வதில் என்ன தவறு? ஒருவருக்கொருவர் கலாச்சார அடையாளங்களை அங்கீகரிக்கும் மற்றும் ஒருவருக்கொருவர் கலாச்சாரத்தை மதிக்கும் ஒரு சமூகத்தை உருவாக்க நாம் முன்னேற வேண்டும்.

கலாச்சாரம் என்றால் மற்றொன்று இது சந்தேகத்துடனோ அல்லது தனிமைப் படுத்தியோ பார்க்க வேண்டிய ஒன்றல்ல. அனைத்து கலாச்சாரங்களையும் மதிக்கும் நல்ல சமுதாயத்தை உருவாக்க வேண்டும். அதற்கு மத உரிமை, மொழி உரிமை, அரசியலில் நுழையும் உரிமை, ஆட்சியில் நுழையும் உரிமை உறுதி செய்யப்பட வேண்டும். அத்தகைய புதிய அணுகுமுறை நம் நாட்டுக்குத் தேவை. எங்கள் தலைமுறை போருக்குச் சென்றது. தென்னிலங்கையில் எனது வகுப்புத் தோழர்கள் இராணுவத்திலும் காவல்துறையிலும் சேர்ந்து போருக்குச் சென்று இறந்து போனார்கள். வடக்கில் எனது தலைமுறையைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் ஏராளமான சகோதரர்கள் இறந்துவிட்டனர். வடக்கிலும் தெற்கிலும் பெருமளவிலான எமது சந்ததியினர் உயிரிழந்துள்ளனர். நான் ஒன்று கேட்கிறேன். நம் குழந்தை தலைமுறையும் போருக்குப் போக வேண்டுமா? போராடினோம், போதாதா? எங்களுடைய பிள்ளைகள் எந்த விதமான மோதலிலும், போரிலும் நுழைய விடாமல் இருப்பது நமது தலைமுறையின் பொறுப்பாகும். நாங்கள் குறிப்பாக போர்களில் வாழ்ந்த அனுபவம் வாய்ந்தவர்கள். நம் நண்பர்களும் உறவினர்களும் கண்முன்னே இறந்து கிடப்பதைப் பார்த்தோம். இன்னும் வேண்டும்? நமது வருங்கால சந்ததியினர் இப்படி ஒரு பேரழிவை விரும்பவில்லை. இந்த நாட்டை இப்படியான ஒரு குழு ஆளினால், இந்த மோதல்கள் தவிர்க்க முடியாமல் மீண்டும் நிகழும் என்பதை நீங்கள் நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

2009 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்னர் வடக்கில் இடம்பெற்ற யுத்தத்தின் பின்னர் இந்த நாட்டில் யுத்தம் ஏற்படாது என அனைவரும் நினைத்திருந்தோம். ஆனால் இந்த ஆட்சியாளர்களால் போர் இல்லாமல் செய்ய முடியாது. மீண்டும் ஆட்சியைப் பிடிக்கவே இந்தத் தாக்குதல்கள் திட்டமிடப்பட்டன. ஈஸ்டர் தாக்குதல் என்றால் என்ன என்பதில் நம் அனைவருக்கும் பெரும் சந்தேகம் உள்ளது. இது திட்டமிட்ட தாக்குதல், திட்டமிட்டு அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றும் முயற்சி என்று பரவலாகக் கூறப்படுகிறது; எழுதப்பட்டுள்ளது. இவை அதிகாரத்தைப் பெறுவதற்காக கொல்லக்கூடிய குழுக்கள். அதிகாரம் பெற சஃபி என்ற மருத்துவர் சித்ரவதை செய்தது நினைவிருக்கிறதா? அப்போது நாடாளுமன்றத்திலும் இது குறித்து கேள்வி எழுப்பினேன். அப்போது முஸ்லிம் இனவாதிகளின் பின்னால் செல்கிறோம் என்று கூறி தாக்கப்பட்டார். இன்று நிரூபிக்கப்பட்ட உண்மை என்ன? டாக்டர் சஃபிக்கு இழப்பீடாக ரூ.26 லட்சம் செலுத்தி மீண்டும் பணியில் அமர்த்த வேண்டும். ஆனால் அப்போதும் சமூகம் பிளவுபடவில்லையா? சிங்கள மக்கள் முஸ்லிம்களை சந்தேகத்துடன் பார்க்கவில்லையா? குருநாகலில் பாடசாலைக்குச் சென்ற சஃபியின் இரண்டு பிள்ளைகளும் பாடசாலையை விட்டு வெளியேற வேண்டியிருந்தது. ஒரு தனி மனிதன் இத்தகைய பேரழிவை சந்திக்க வேண்டுமா? இந்த இரண்டு கட்சிகளும் எந்த நேரத்திலும், எந்த வகையிலும் அதிகாரத்தைப் பெறுவதற்கு இனவாதத்தைப் பயன்படுத்துகின்றன.

பொருளாதாரம் கட்டப்பட்டது, சட்டம் இயற்றப்பட்டது, திருட்டை நிறுத்தியது, வளர்ந்த நாடு உருவானது என்று சொல்லி ஓட்டு கேட்க முடியுமா? இதையெல்லாம் அழித்தார்கள். இறுதியாக, தேசத்தைக் காப்பாற்ற வாக்கு கேட்கிறோம். மதத்தை காப்பாற்ற வாக்கு கேட்கிறார்கள். இறுதியாக தமிழ் மக்களுக்கும் முஸ்லிம் மக்களுக்கும் எதிராக வாக்களிக்குமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன். அதிகாரத்தைப் பெறுவதற்காக இரண்டு ஆளும் குழுக்களும் அவ்வப்போது இனவாதத்தை விதைத்தன. போர்கள் தன்னிச்சையானவை அல்ல. 1978ஆம் ஆண்டு பயங்கரவாதத் தடைச் சட்டத்திற்கு எதிராக தென்னிலங்கை மக்களும் வடபகுதி மக்களும் இணைந்து கறுப்புக் கொடி ஏற்றினர். தெற்கு மற்றும் வடக்கிற்கு எதிராக அடக்குமுறை கொண்டுவரப்பட்டது. இப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வாக 1981ஆம் ஆண்டு தமது அபிவிருத்திச் சபைத் தேர்தலை நடத்துவதற்காக யாழ் நூலகம் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது. நான் நம் நாட்டிலும் உலகிலும் உள்ள நூலகங்களுக்குச் சென்றிருக்கிறேன். ஆனால், செருப்பைக் கழற்றக்கூடிய ஒரே நூலகம் யாழ்ப்பாண நூலகம். அவர்கள் தங்கள் தேவாலயங்களை விட யாழ்ப்பாண நூலகத்தை மதிக்கிறார்கள். தீ விபத்து ஏற்பட்டது. எதற்காக? அபிவிருத்தி சபை தேர்தலில் வெற்றி பெறுங்கள்.

அது 1983 கறுப்பு ஜூலையை உருவாக்கி அரசியல் கட்சிகளை தடை செய்தது. தென்னிலங்கை அரசுகள் வடக்கு மக்களைப் பற்றி அக்கறை கொள்வதில்லை என்ற நம்பிக்கையை வடபகுதி இளைஞர்கள் மத்தியில் விதைத்தது. நூலகங்களுக்கு தீ வைப்பதற்கும், கறுப்பு ஜூலையை உருவாக்குவதற்கும், ஹெட்டி வீதிக்கு தீ வைப்பதற்கும், நான் படித்த களனி பல்கலைக்கழகத்திற்கு முன்னால் எரியும் டயர் தூணில் வைத்து செருப்பு தைக்கும் தொழிலாளியை கொல்லவும் தென்னிலங்கை அரசாங்கங்கள் திட்டமிட்டால், அது என்னவாக இருக்கும்? அந்த இளைஞர்கள் மீது? தங்களுக்கு நாடு இல்லை, இந்த ஆட்சியாளர்கள் மீது நம்பிக்கை இல்லை, இந்த ஆட்சியாளர்கள் தங்களை ஒடுக்குகிறார்கள், அதற்கு எதிராக ஆயுதம் ஏந்தியிருக்கிறார்கள் என்ற நம்பிக்கையை தமிழ் இளைஞர்களிடம் விதைத்தார். இது மீண்டும் நடக்காமல் இருக்க வேண்டுமானால் இனவாத அரசியல் தோற்கடிக்கப்பட வேண்டும். பிரபாகரனுக்கு தற்கொலைப்படை வீரர்கள் உருவாக்கிய கரு என்ன? இது இனவாதம். இனவாத அரசியல் தோற்கடிக்கப்பட வேண்டும் என்று மீண்டும் மீண்டும் கூறுகின்றேன். நம் குழந்தைகள் சகோதரத்துவத்துடனும் சமத்துவத்துடனும் வாழக்கூடிய சமுதாயத்தை உருவாக்க வேண்டும். தேசிய மக்கள் படையின் நோக்கமும் அதுதான்.

வடக்கை மையமாக வைத்து அரசியல் இயக்கங்கள் பல உள்ளன. முன்னெப்போதையும் விட வடக்கின் பிரச்சினைகள் பற்றி பேசுகிறார்கள். அத்துடன், இன்று பாராளுமன்றத்தில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு பொதுவாக தெற்கில் உள்ள முழு நாட்டின் பிரச்சினைகளையும் பேசுகிறது. நான் அதைப் பற்றி மிகவும் உற்சாகமாக இருக்கிறேன். எனவே, நாம் அனைவரும் தேசிய அரசியலை அணுக வேண்டும், உள்ளுரில் அல்ல, சமூகங்களாக அல்ல. உங்களுக்கு எங்கள் மீது சந்தேகம் இருக்கலாம், உங்கள் மீது எங்களுக்கும் சந்தேகம் இருக்கலாம். மேடையில் ஒரு மணி நேரம் பேசுவதால் அந்த நம்பிக்கை உருவாகாது என்பது நமக்குத் தெரியும். ஆனால் இந்த வாய்ப்பு எங்களுக்கு மிகவும் நல்லதாக இருக்கும். நாடும் எமது மக்களும் எதிர்நோக்கும் அழிவுகளை முறியடிக்கும் வகையில் பின்னிப்பிணைந்த அரசியல் பயணம் உள்ளது. அவ்வாறான அரசியல் பயணத்தினால்தான் வடக்கிலும் தெற்கிலும் கொடி தூக்க முடியும். தென்னிலங்கையில் தனிக் கொடியை ஏற்றச் சென்றோம், நீங்கள் வடக்கில் தனிக் கொடியை விரும்பினீர்கள், ஆனால் அத்தகைய கொடிகள் எதுவும் மதிப்பை இழக்கவில்லை. எமது தாய்நாடு சர்வதேச ரீதியில் நலிந்த நாடாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. பெருமை என்றால் என்ன? நம்மிடம் என்ன இருக்கிறது? யாழ் மாவட்டத்தில் நடைபெற்ற தேசிய மக்கள் படை மாநாட்டில் எமது சகோதர சகோதரிகள் உங்களுக்கு அறிமுகமானார்கள். அவர்கள் பெரும் பொறுப்பை ஏற்றுள்ளனர்.

தேசிய ஒருமைப்பாட்டின் கொடியை, ஒற்றுமையின் கொடியை, இந்த நாட்டில் பொருளாதார வளமையின் கொடியை, எமது பிள்ளைகளின் எதிர்காலத்திற்கான நம்பிக்கைக் கொடியை உயர்த்துவோம்.

யாழ்.மாவட்டம் பாரியளவிலான ஆதரவையும் பங்களிப்பையும் பெறும் என நம்புகின்றோம். அதற்காக நாம் அனைவரும் ஒன்றிணைவோம், முன்னோக்கி செல்வோம், அதுதான் நமக்கு இருக்கும் ஒரே பாதை. அந்த பாதையில் எங்களுடன் சேர அனைவரையும் அழைக்கிறோம்..”

• ஆர்.ரிஷ்மா